Dit boek is een (auto)biografie over een jonge spastische en verstandelijk beperkte vrouw van eenentwintig jaar met een mentale leeftijd van ongeveer 11 jaar. Dat ik dit verhaal al kende – voor het boek er was – heeft te maken met Twitter. Al tien jaar ben ik op dat medium actief en al bijna tien jaar volg ik Marcel Kolder (@Kanteldenker voor twitteraars). Marcel is de vader van Mayim. Ik begin Marcel te volgen op het moment dat hij tweet over de kanteldiensten die hij en zijn vrouw Michelle afwisselend van elkaar hebben. In het begin snapte ik daar nog niet zoveel van. Wie moest er gekanteld en waarom?Mayim bleek…
-
-
Theo Verbruggen in gesprek met Joost Heessels
Over het algemeen spreek ik niet veel over mijn aandoening. Ik ben namelijk niet mijn aandoening. Het is echter wel een aandoening die bij 1 op de 500 mannen in Nederland kan voorkomen. Het gesprek met Theo is mijn verhaal, mijn kijk en hoe ik om ga met het syndroom in mijn leven. Iedereen gaat er weer op een andere manier mee om en dat is helemaal prima, Het syndroom van Klinefelter heeft zeker invloed op mijn leven maar over het algemeen is er prima mee te leven. En ja daar is elke dag de confrontatie maar iedereen heeft wel iets. Ik koester geen wrok over zaken die anders zijn…
-
Joost Heessels in gesprek met zijn ouders
En dan zit je met je ouders een gesprek te voeren voor de podcast. Een vreemde gewaarwording overigens. Ik – de zoon – die het met zijn ouders heeft over hun leven. Mijn moeder had eigenlijk alles al opgetekend in boekjes (zelf uitgegeven) maar ja dat haalt het niet bij het gesproken woord. En dus zaten we op een vrije vrijdag rond de eettafel bij mijn ouders thuis om de podcast op te nemen. Ellen en Rein zijn dus mijn ouders. Ze zijn respectievelijk 74 en 77 jaar oud. Vader en moeder van mijn twee zussen en van mij en daarnaast nog zes klein kinderen en nog één onderweg.
-
Wie is
Mijn wegen zijn ondoorgrondelijk en zijn misschien wel anders dan al die andere geplaveide wegen. Energie krijg ik voornamelijk van inspirerende mensen waarmee ik samen mag zoeken naar innovatieve of vernieuwende oplossingen op het gebied van samenwerken, communiceren en of zaken uit het publieke domein. Ik geloof sterk in de ondernemende ambtenaar, bibliothecarissen, coöperaties voor publieke diensten en netwerkorganisaties etc..Ik voel mij thuis bij mijn tegenpolen, bij mensen die anders durven te denken of doen wat ze denken. Verder ben ik breed ontwikkeld, analytisch scherp en een netwerker pur sang. Door mijn brede interesse vind ik altijd wel nieuwe denk- en doe-richtingen. Koffie drinken?06 12795763joostheessels@outlook.comwww.joost-heessels.nl Keywords: Vernieuwing | Innovatie |…
-
De bibliotheek van iedereen.
In een geciviliseerd land als Nederland mag je verwachten dat ze niet de terrassen openen maar juist de openbare bibliotheek. Maar niets is minder waar zoals we nu al weten. Pas in de derde stap van het stappenplan van het demissionaire kabinet komt de opening van de bibliotheek aanbod. Want bibliotheken zijn doorstroomplaatsen. Alleen zijn bibliotheken geen dagje uit, het is geen pretpark maar een plek in een stad of dorp die broodnodig is. En dan heb ik het niet alleen over de boeken, de bergen informatie maar juist ook over de ontmoeting en de inspiratie.Wat er fout lijkt te gaan is de lobby. De openbare bibliotheek lijkt geen belangrijke…
-
Let’s blend
In de tijd voor COVID-19 werkte ik bijna elke vrijdag vanuit de Lochal in Tilburg. Een – voor mij – uitdagende omgeving waar genoeg inspiratie te halen viel. De andere dagen verbleef ik op kantoor of werkte ik zo nu en dan thuis. Flexibel werken heeft mij altijd aangesproken. Zeker als je niet door bepaalde zaken aan een gebouw vast zit. Na een jaar thuis zitten geloof ik alleen nog maar meer in flexibele gebouwen waar je allerlei bedrijven, overheden, maatschappelijke faciliteiten met elkaar gaat verenigen. Dit artikel is een update van het artikel van 17 juni 2020. De COVID-19 tijd heeft de boel toch wel een beetje opgeschud. Zaken…
-
Hokjes
En in welk hokje pas jij? Al heel mijn leven proberen mensen mij in een hokje te duwen. Vaak in hokjes waar ik mij totaal niet thuis voel. En waarom zou ik mij ook in één hokje laten duwen als een veelvoud aan hokjes meer de lading dekt. Want ooit werkte ik voor de openbare bibliotheek en dan ben je automatisch van de boeken. Werk je voor Rijkswaterstaat dan ben je gelijk bezig met de weg of het water, doe je iets met archieven dan ben je suf en teruggetrokken. Generalisten zijn niet snel in 1 hokje te plaatsen. Maar als je zegt dat je een generalist bent dan zou…
-
Kleintje natuur
Gewoon in een struik ergens – in een straat – in Nederland. Een klein rood stipje in een zee van groen. Geconcentreerd keek ik naar een stukje natuur op de vierkanten millimeter. Het kleine diertje niet bewust van de ontredderde wereld van wezens die meer dan ooit met de neus op de feiten worden gedrukt. Even leek ook mijn wereld uitgeschakeld. Ik leek te ontwaken in het wonderland van Alice. Met het minuscule lieveheersbeestjes als mijn gids. Om door een gat in de heg in aanraking te komen met niet eerder waargenomen fenomenen. Vliegende herten strijdend voor een vrouwtje. Spinnen die goud sponnen en fazanten met een brief voor de…
